یادمان باشد!

امروز صبح در آن هنگام که آفتاب تابان سرزمین ایران در تلاطم بین طلوعی دوباره و پایان شبی همچون شبهای دگر سر زبالین خود بیرون می آورد، میلیونها نفر در انتظار یک لحظه بودند!خیلی ها توانستند این لحظه تاریخی را مشاهده کنند و خیلی ها به انتظار انتشار این خبر در دنیای اینترنت و جراید رو به فردا نشستند.اما این چه مقالی بود که اینقدر مهم می نمود؟! آیا دریافت یک جایزه هنری اینقدر می تواند غرور آفرین و مهم جلوه کند که خواب را از چشمان میلیونها نفر برباید و آنها را در انتظاری شیرین و بس طولانی فرو برد؟!

شاید دریافت جایزه اسکار توسط کارگردان باسواد و با شعور ولی در عین حال بی ادعا یعنی اصغر فرهادی بسیار بسیار مهم و باارزش باشد،اما همه ما می دانیم که منتظر چه بودیم،هیچ کس برای دیدن این جایزه در دستان اصغر فرهادی شب را بیدار نمانده بود چون ایمان داشتیم که اصغر کاری کرده کارستان و این اسکار همانند تمامی جوایزی که در این یک سال درو کرده مال اوست!!!ما منتظر نطق تاریخی او بودیم،ما منتظر به احتزاز درآمدن پرچم تاریخ،فرهنگ و هنرمان توسط پرچمدار امروزمان در این عرصه بودیم،ما منتظر بودیم تا اصغر بگوید ای مردم گیتی من همان ایرانی هستم که با اینکه می دانید چه پیشینه تاریخی و فرهنگی و هنری غنی دارم اما همه تان مرا فراموش کرده اید و یادتان رفته که هنوز هم بر سر در سازمان مللتان شعری از شاعر سرزمین من نقش بسته،یادتان رفته که اولین منشور حقوق بشر را در دورانی که حتی ساده ترین مسائل غیر قابل حل بود،پادشاهی بی ریا و عاری از هر نوع غرور و تکبر برای اینکه برادری و برابری را به جهانین آرمان دهد در سرزمین من به رشته تحریر درآورده است.یادتان رفته که نام سرزمین من ((ایران)) در کلمه هم یعنی سرزمین جوانمردان!!!اما چرا یادتان رفته؟

و در اینجاست که اصغر فرهادی آینه ای به دست مان می دهد و می گوید دیدید که من توانستم پرچم ایران را به نام صلح و دوستی به احتزاز در بیاورم و جدایی جاری در داستان من پلی باشد برای آشتی دوباره مردم دنیا با شما،حال در این آینه خود را بنگرید و ببینید که چرا در تمامی طول تاریخ نتوانسته اید قدر داشته هایتان را بدانید،نتوانسته اید ثروت 7% ی جهان را که خداوند به شما ارزانی داشته در راه آبادانی و سرافرازی سرزمینتان مصرف کنید.آیا در تمام طول تاریخ هیچ به نقش خود به عنوان عضوی از این ملت نگاه کرده اید که در این سناریوی ایرانی نقش من در این سرزمین چیست؟

هم وطنان عزیز من، همان طور که خداوند در دین اسلام و تمامی ادیان الهی آغاز خداشناسی را در خودشناسی بیان میکند،این را نیز به خاطر داشته باشید که برای تغییر در یک سرزمین و دیدن پیشرفت و سربلندی روزافزون آن ابتدا باید تغییر را در خود ایجاد کنیم،سرزمین ما از خانه هایمان شروع می شود،تغییر را از همان جا آغاز کنیم.

از امروز به زن و فرزندانمان دروغ نگوئیم،

بساط غیبت را از سر سفره هایمان جمع کنیم،

به سادگی آب خوردن به همدیگر تهمت نزنیم،

نان را به نرخ روز نخوریم،

اگر واقعا به علی(ع) اعتقاد داریم:دروغ نگوئید حتی اگر به نفعتان باشد و حقیقت را بگوئید حتی اگر به زیانتان باشد،

خودخواهی ها را کنار بگذاریم و نوع دوست باشیم

یادمان باشد تا ما نخواهیم نخواهد شد،

فرهنگ،هنر،تاریخ،غرور،افتخار همه کلماتی بس زیبا و در نوع خود عالیند اما تا زمانی که در حد یک شعار باقی می مانند به هیچ دردی نمی خورند، باید در عمل ثابت کنیم که ما دارای تمام این صفات هستیم و رخنمون آن در اعمالمان است.

به امید آن روز

امضاء : بابره